Marcel Devriendt

Nu pas het rouwregister ontdekt, ietwat laat.
Te vroeg of te laat, te laat of te vroeg.....
Een dierbare moeten afgeven is altijd te vroeg.
Mijn oprechte en innige deelneming
Riet

Als kotstudent verbleef ik in de jaren '80 gedurende drie jaar met Marcel bij de Dominikanen in Leuven. Hij was een echte inspiratiebron, altijd klaar met een kwinkslag, een grote mijnheer. Onze jaarlijkse uitstap met de andere studenten (naar Postel, Westmalle, Orval, Tongerlo, ...) waren onvergetelijk. Daarna hebben we spijtig geen contact meer gehad.
Mijn medeleven aan de familie bij het te snelle heengaan van Marcel.

Ik heb geen andere dan bijzonder goede herinneringen aan mijn hoofdinspecteur.
Terwijl ik geen enkele kans kreeg in het vrij onderwijs , omwille van mijn rijksdiploma, was er toen een zekere pater Devriendt in Leuven die mij 100% vertrouwde en mij alle kansen gaf in het VLO-team. Hij kwam ook af en toe aanbellen in Bonheiden (waar ik destijds woonde met mijn gezin).

Hij was er trots dat hij een zoon van een bakker was en pas toen ik oma werd van een tweeling mailde hij dat hij ook de "helft" van een tweeling was.

Ik ben erg verdrietig bij het nieuws van zijn overlijden en hoop dat hij niet te erg geleden heeft vooraleer hij stierf... ik wist wel al van lang geleden dat hij problemen had met zijn hart.

Het zal mij troosten als ik mag vernemen hoe plots of hoe tergend traag hij is heengegaan....

Ik kreeg dit jaar geen antwoord op mijn nieuwjaarskaartje

Liefs
Magda