Pieter-Jan JANSSEN

Zonder jou

De wereld is wonderlijk leeg zonder jou
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou: leef, zonder jou.
Dat zonder jou nog een lente bestaat met ooievaars en met bloemen,
dat er een meidoorn in bruidstooi staat, is zonder meer tactloos te noemen.
En wat is het nut van een eikenlaan, als wij er samen niet langs kunnen gaan?
Langs alle heggetjes bloeit wilde roos nutteloos, zinneloos.

Annie M.G. Schmidt

Pieter-Jan,

veel te vroeg heb je ons verlaten, toch hebben we veel van jou geleerd...
Wij zullen nooit je moed vergeten,
Je ongetemde levenslust.
Je werkkracht en enthousiasme maakten van jou een oprecht en geliefd man.
Het leven heeft je niet gespaard, maar jij bleef ons moed geven, ook als je zelf de zwaarste slag moest verwerken.
Je dacht zelfs niet aan klagen.
Je bleef altijd goed gehumeurd, je bleef ons verbazen.
Als Nederlander in Vlaanderen was je sociaal en geëngageerd als elektricien was je efficiënt en professioneel, als broer de lieveling van je zussen, als zoon de steun van je ouders, als papa lief én streng, als echtgenoot zacht, attent en teder. Dank je wel om wie je was.

Greta Arne, Emiel en Liselore