Lucretia PEIRS

Ma,

het is nu tien dagen geleden dat je ons zo plots

en dan toch weer niet

verliet

er zijn tranen gevloeid

mooie woorden gesproken

gelachen om zoveel herinnering

opgelucht omwille van je dichtbij tante maria zijn

en toch

het is zo leeg

zo stil

zo kil zonder jou

pa doet zijn best

maar pa is niet pa zonder jou

zulte is niet zulte zonder jou

samenzijn is niet echt meer zonder jou

ik wil in alles wat ik ben en doe en voel

geloven dat je bij ons bent

en dat lukt wonderwel

maar dat verdomde lege gat

die stem die we nooit meer zullen horen

de voetstappen die hier nooit meer weerklinken

 

we doen ons best ma

maar we hadden je nog zo zo nodig

liefs